همه چیز درباره نمایشگر تلفن Caller ID

---

همه چیز درباره نمایشگر تلفن Caller ID

- سرویس نمایشگر شماره تلفن Caller ID که در مکالمات فارسی به آن سرویس نمایشگر شماره تلفن می گوییم، طرفین یک ارتباط مخابراتی را قادر می سازد تا از شماره تماس گیرنده و مخاطب تماس آگاه شوند.این اطلاعات می تواند علاوه بر این که حاوی شماره تلفن تماس گیرنده باشد ، نام سرویس مورد استفاده را نیز منتقل کند ( Caller Name Display یا CNAM). اکنون بیشتر تهرانی ها ( و خیلی از شهرستان های دیگر ) از این سرویس مخابراتی استفاده می کنند.تمامی تلفن های همراه و تلفن های عمومی ( کارتی و سکه ای ) در حال حاضر تحت پوشش این سرویس هستند. نحوه کار Caller ID بر اساس تکنیک FSK ( سر واژه Frequency Shift Keying ) می باشد.هنگامی که یک خط تلفن زنگ می خورد این اطلاعت بعد از زنگ اول ارسال می شوند.انتقال این اطلاعات بر اساس یک سیگنال که طولی حدود 1.5 ثانیه دارد منتقل می شود.اگر بتوانید این اطلاعات را کد گشایی کنید به چنین ترتیبی دست پیدا خواهید کرد : - A series of alternating 1s and 0s to help the caller ID box get the timing down - A series of 180 1s - A byte representing the type of message - A byte representing the length of the message - Month, day, hour and minute, each represented with a pair of bytes - The 10 digit phone number in 10 bytes - A checksum byte با استفاده از این اطلاعات دستگاه تلفن و  یا دستگاه Caller ID ( همان Caller ID Box) مشخصات تماس گیرنده را تشخیص می دهد. اگر مودم کامپیوتر شما از Caller ID پشتیبانی کند ، قادر خواهید تا این اطلاعات را بر روی دستگاه خود ذخیره کنید و در مورد آن ها تماس بگیرید.در ابتدا به این که چگونه توسط فرامین AT از این قابلیت مودم باخبر شویم می پردازم و سپس چند ابزار دیگر را معرفی می کنم. چگونه از توانایی یک مودم در مورد پشتیبانی از Caller ID آگاه شویم؟ در معمول ترین حالت با استفاده از فرمان های AT#CID=1 و یا  AT+VCID=1 شما قادر خواهید بود تا Caller ID را برای مودم خود فعال کنید. اگر در مورد هیچ کدام از این دستور ها پاسخ OK دریافت نکردید می توانید فرامین زیر را امتحان کنید : - AT#CID=2 - AT%CCID=1 - AT%CCID=2 - AT#CC1 - AT*ID1 توضیح : برای وارد کردن فرامین AT و ارتباط با مودم سیستم خود باید از یک ترمینال مانند HyperTerminal و تماس با پورتی که مودم شما بر روی عمل می کند استفاده کنید. در مورد HyperTerminal : بعد از اینکه در HyperTerminal یک نام برای این ارتباط انتخاب کردید ( مثلا Caller ID) و فشار دادن کلید OK در قسمت بعد و از پنجره ‍Connect To از منوی Connect Using باید پورت COM ی را که مودم شما به آن متصل است را انتخاب کنید.بعد از فشار دادن OK در پنجره COM X Properties هم OK را انتخاب کنید. حالا شما امکان استفاده از فرامین AT و ارتباط با مودم را دارید. ابتدا تایپ کنید ATZ و باید بعد از زدن Enter با پیغام OK موجه شوید در غیر این صورت کارها را درست انجام نداده اید و باید احتمالا COM را عوض کنید و یا احتمال دارد برنامه‌ی دیگری در حال استفاده از مودم شما می باشد.

فعال سازی ویندوز

---

فعال سازی ویندوز

نمی دونم شما هم تا حالا هنگام استفاده از نرم افزار های مایکروسافت به این مشکل که ویندوزتان قانونی نیست و باید فعال سازی شود بر خوردید یا نه؟ من خودم اینترنت اکسپلورر هفت را با کلی بدبختی دانلود کردم اما هنگام نصب پیغام داد که ویندوزم باید فعال شود.چند روز دنبال راه چاره بودم تا اینکه بالاخره راهی برای فعال کردن ویندوز در سایت ترفندستان پیدا کردم و  توانستم مشکلم رو رفع کنم طریقه فعال سازی ویندوز به نقل از سایت ترفندستان: از منوی Start بر روی Run رفته و در آن عبارت regedit را تایپ کنید و Enter بزنید تا ویرایشگر رجیستری شما باز شود. سپس در پنجره باز شده به آدرس زیر بروید: HKEY_LOCAL_MACHINE/SOFTWARE/Microsoft/WindowsNT/CurrentVersion/WPAEvents حالا از قسمت سمت راست پنجره روی گزینه OOBETimer دوبار کلیک کنید. سپس مقدار FF را به 00 تغییر دهید و روی دکمه Ok کلیک کنید و پنجره رجیستری رو ببندید. اکنون مانند مرحله اول از منوی Start به Run رفته در آن دستور command یا cmdرو تایپ کنید و روی دکمه Ok کلیک کنید. در پنجره باز شده دستور زیر رو بنویسید : systemroot%/system32/oobe/msoobe.exe /a % چند لحظه صبر کنید تا پنجره ای به نام Activate Windows باز شود. حالا گزینه دوم (Yes,I want to telephone a customer service representative to activate Windows) رو انتخاب کنید و در پایین پنجره روی دکمه Next کلیک کنید. حال از پنجره جدید از قسمت پایین روی دکمه Change product key کلیک کنید. سپس در پنجره جدید کد زیر رو وارد کنید : B7R7P-J63JP-2J7VH-W3TDJ-PDP7T بعد از نوشتن این کد روی دکمه Update کلیک کنید و سپس پنجره رو ببندید و سیستم رو یکبار Reboot کنید. بعد از restart سیستم به منوی Start رفته و run رو انتخاب کنید و مثل قبل دستور command رو بنویسید و روی دکمه Ok کلیک کنید و دوباره مانند بالا در پنجره command  یا cmd  عبارت زیر رو تایپ کنید: systemroot%/system32/oobe/msoobe.exe /a % در پایان باید پیغام Windows is already activated.click ok to exit رو مشاهده کنید. کار قانونی سازی ویندوز به پایان رسیده است!

تاریخچه کامپیوتر

---

تاریخچه کامپیوتر

بشر اولیه شمارش را باانگشتان دست و اندازگیری کمیت ها رابا بعضی از اعضای  بدن مانند دست و پا انجام میداد و بدین ترتیب واحدهای اندازه گیری مانند وجب و  قدم بوجود آمد . سیستم دهدهی امروزه که برای بیان کمیتها بکار میرود از بکار  بردن انگشتان دست برای انجام شمارش نتیجه شده است . قدیمی ترین دستگاهی که برای شمارش و انجام  محاسبات عددی بکار میرفت چرتکه بود که در حدود 610 سال قبل از  میلاد در خاور دور ساخته شد . پیشرفت مهم بعدی در زمینه محاسبات عددی در سال 1614 صورت گرفت که درآن موقع نپر (Nepeir) جدولهای لگاریتم را تهیه و چاپ کرد.  در سال 1642 پاسگال (Pascal) اولین نوع ماشین حساب را تهیه نمود که نوع اولیه آن  فقط عملهای جمع و تفریق را انجام میداد و بعدها توسط دانشمندان دیگری تکمیل شد  و عمل ضرب را نیزممکن ساخت . دراواخر قرن هفدهم لایبنیتز(Leibnitz) ماشین حساب  ساخت که عمل نگهداشتن رقمها را از یک مرتبه به مرتبه دیگر انجام میداد و این  یک قدم مهم بسوی تکمیل ماشینهای حساب بشمار میرفت . در اوائل قرن نوزدهم بابج (Babbage) ماشین حساب طرح کرد که میتوانست محاسبات عددی را انجام دهد و جوابها را چاپ نماید . درطرح بابج پیش بینی شده بود که ماشین بطور خودکاراز دستورهای  ذخیره شده معینی پیروی کند و محاسبات لازم را انجام دهد . ماشین بابج هرگز  ساخته نشده زیرا ابزارهای فنی آن زمان لازم برای ساختن اجزائ چنین ماشینی را  نداشتند و در واقع طرح بابج پیشرفته تر از تکنولوژی آن زمان بود .  نخستین کامپیوتر الکترونیکی در سال 1940 توسط آزمایشگهای تلفن بل Bell) (Telephone Laboratories ساخته شد که فقط می توانست در مورد محاسبات عددی بکار رود . در نیمه اول دهه 1940 دکترهاوردآیکن (Howard Aiken) از دانشگاه هاروارد  کامپیوتری که بنام Mark I معروف است ساخت که بارله های الکنرومغناطیسی و کارتهای  منگنه شده بکار میکرد . شاید بزرگترین پیشرفت در کامپیوترهای خود کار زمانی صورت گرفت که درسال 1945 دکتر جان فن نویمن (John Von Neumann) نظریه ذخیره کردن برنامه رادر درون  کامپیوتر بیان نمود . سیستم کنترل در کامپیوترهای پیشین بوسیله صفحه های سیم  پیچی شده خاص یا دستورهائی که در برخی وسایل بیرونی مانند نوار کاغذی منگنه  شده یا کارت منگنه شده ذخیره می گشتند انجام می گرفت . اولین کامپیوتر با برنامه  ذخیره شده (Stored Program Computre) بنام EDV AC معروف است که درسال 1964بوسیله  دانشگاه پنسیلوانیا برای استفاده نیروی زمینی آمریکا ساخته شده . در این ماشین  برنامه مستقیما درون حافظه قرار داده میشد بطریقی که یکایک دستورها بلافاصله پس  از آنکه دستور پیشین انجام می گرفت آماده اجرا بود . کامپیوتر ENIAC که در دانشگاه پنسیلوانیا برای قسمت اردنانس نیروی زمینی در  ایالات متحد شاخته و در سال 1946 تکمیل شد ، یک قدم بزرگ در راه ترقی و در عین  حال یک گام نزولی از نقطه نظر تکنولوژی نسبت به EDVAC می باشد. ENIAC نخستین  کامپیوتری بود که همه کارهای دررونی را آن بصورت الکترونیکی انجام می گرفت اما  دارای هیچگونه برنامه ذخیره شده نبود و در نتیجه ترتیب اتصال بیرونی بسیار  یچیده ای در آن بکار می رفت . این کامپیوترها بدنبال کامپیوترهای دیگری که  پیشرفتهای بسیاری در زمینه های سرعت ، حافظه وقابلیت اعتماد بوجود آوردند تکمیل شدند . پس از پایان جنگ جهانی دوم ، پیشگامان صنعت ماشینهای کامپیوتر مانند IBM ، CDC،، NCR،، SRC،N ، کامپیوترهای الکنرونیکی همه منظوره بوجود آوردند . کامپیوتر UNIVACI که در سال 1951 بوسیله SRC تهیه گشت نخستین کامپیوتر  الکترونیکی بود که برای فروش در بازار ساخته می شد . در کامپیوترهای مدرن  امروزه برای فشردگی و قابلیت اعتماد ، بیشتر از ترانزیستورها ز مدارهای یک  پارچه و عناصر مغناطیسی مینیاتوری اسستفاده میشود . این کامپیوترها محاسبات پیچیده را با چنان سرعت و دقتی انجام میدهند که توانائی انسان در مقایسه با  آنها براستی بسیار ضعیف میباشد . مثلا کامپیوترهای بزرگ امروزه می توانند در  حدود 10 میلیون عمل جمع یا تفریق را در ظرف یک ثانیه انجام دهند . در حال حاضر کامپیوترهای الکترونیکی نه تنها انسان را از انجام کارهای تکراری بسیار کننده آسوده ساخته اند ، بلکه برای درک بهتر محیط به او کمک شایانی   کرده اند.

نکاتی در مورد مادر برد

---

نکاتی در مورد مادر برد

انتخاب مادربرد ، یکی از تصمیمات مهم در زمان تهیه و یا ارتقاء یک کامپیوتر است .انتخاب فوق ، علاوه بر تاثیر مستقیم بر عملکرد فعلی سیستم ، بیانگر انعطاف سیستم در زمان ارتقاء نیز می باشد . قابلیت های فعلی یک کامپیوتر و پتانسیل های ارتقاء آن در آینده ، جملگی به نوع مادربرد انتخابی بستگی خواهد داشت . امروزه بر روی مادربردها ، پورت های پیشرفته ای نظیر( Fireware(IEEE 1394و یا USB 2.0 و حتی کارت های ( تراشه ) صدای شش کاناله و کنترل های RAID وجود داشته که می توان از آنان در زمان ارتقاء سیستم  و بدون نیاز به نصب امکانات جانبی دیگر ، استفاده بعمل آورد. درزمان انتخاب یک مادربرد همواره سوالات متعددی در ذهن تهیه کننده ( خریدار ) مطرح می گردد: مادربردها چگونه با یکدیگر مقایسه می گردند؟ پارامترها ی سنجش و وزن هر کدام چیست؟ ( پردازنده ها ، نوع تراشه ها ، نحوه ارتباط با دستگاههای ذخیره سازی ). معیار انتخاب یک مادربرد چیست ؟ Chip set های یک مادربرد بیانگر چه واقعیت هائی می باشند ؟ امکانات یک مادربرد چه تاثیراتی را در حیات فعلی و آتی سیستم بدنبال خواهد داشت؟میزان کارایی و کیفیت یک سیستم تا چه میزان وابسته به پتانسیل های مادربرد می باشد ؟ موارد فوق ، نمونه سوالاتی است که  در زمان انتخاب یک مادربرد در ذهن تهیه کنندگان  مطرح می گردد. در این مقاله قصد داریم به برخی از پرسش های متداول در زمینه انتخاب یک مادربرد پاسخ داده و از این رهگذر با ضوابط و معیارهای انتخاب صحیح یک مادربرد بیشتر آشنا شویم . جایگاه مادربرد مادربرد ، پردازنده و حافظه سه عنصرحیاتی در کامپیوتر بوده که در زمان انتخاب مادربرد، سرنوشت پردازنده و حافظه نیز بنوعی رقم خواهد خورد.انتخاب مناسب یک مادربرد از جمله تصمیمات مهمی است که دامنه آن گریبانگیر تجهیزات سخت افزاری دیگر نیز خواهد شد. انتخاب یک مادربرد قدیمی و از رده خارج ( ولو اینکه در حال حاضر پاسخگوی نیازها و خواسته ها باشد ) می تواند زمینه بروز مسائل متعددی در ارتباط با ارتقاء و افزایش توان عملیاتی کامپیوتر در آینده  را بدنبال داشته باشد . فراموش نکنیم ما کامپیوتر را نه بخاطر خود بلکه بخاطر اجرای برنامه ها ( در حال حاضر و آینده )  تهیه می نمائیم . ویژگی ها ی مهم از مهمترین ویژگی های مرتبط با مادربرد، می توان به موارد زیر اشاره نمود : Chip Set مادربرد ، عملیاتی حیاتی و مهم نظیر روتینگ داده از هارد دیسک به حافظه و پردازنده را انجام و این اطمینان را بوجود می آورد که تمامی دستگاههای جانبی و کارت های الحاقی ، قادر به گفتگو ( ارتباط ) با پردازنده می باشند . تولید کنندگان مادربردها ، با افزدون چیپ ست های متفاوت بر روی مادر برد تولیدی خود نظیر کنترلر RAID و پورت های Fireware ، قابلیت ها ی مادربرد تولیدی خود نسبت به سایر محصولات مشابه را نشان می دهند . چیپ ست های موجود بر روی یک مادربرد ، باعث اعمال محدودیت در رابطه با انتخاب نوع پردازنده ، حافظه  و سایر تجهیزات جانبی دیگر نظیر کارت گرافیک ، کارت صدا و پورت های USB 2.0 می گردد. ( برخی از امکانات فوق نظیر کارت صدا ، می تواند بعنوان پتانسیل های ذاتی همراه مادربرد ارائه گردد).  اغلب مادر بردهائی که از یک نوع مشابه Chip set  استفاده می نمایند ، ویژگی های متعارفی  را به اشتراک گذاشته ( به ارث رسیده از Chip set) و کارآئی آنان در اکثرموارد مشابه می باشد. آگاهی از نوع پردازنده ، حافظه ، سرعت کنترل کننده IDE ، کارت گرافیک و صدا ، می تواند کمک  مناسبی در خصوص انتخاب  مادربرد را ارائه نماید (خصوصا" در مواردیکه از Chip set مشابه استفاده می گردد ) . پردازنده :تولید کنندگان مادربرد در برخی حالات  ، فهرست مادربردهای تولیدی خود را بر اساس نوع سوکتی که مادربرد حمایت می نماید ، ارائه می نمایند. مثلا" سوکت 478 برای P4 و سوکت A برای Athlon . در اکثر کاربردهای تجاری ، کاربران تفاوت مشهودی را در ارتباط با سرعت بین دو  پردازنده Athlon و P4 مشاهده نمی نمایند در حالیکه ممکن است تفاوت قیمت آنان مشهود باشد.بهرحال نوع و سرعت پردازنده ای که می تواند همراه یک مادر برد استفاده شود ، یکی از نکات مهم در رابطه با انتخاب مادربرد است .  حافظه : امروزه اکثر مادربردها از حافظه های SDRam DDR )Double Date Rate) استفاده می نمایند . البته هنوز مادر بردهائی نیز وجود دارد که از RDRAM یا Rambus استفاده می نمایند. ( تعداد این نوع از مادربردها اندک است ).حافظه های DDR دارای سرعت های مختلفی بوده و پیشنهاد می شود که سریعترین نوعی را که مادربرد حمایت می نماید ، انتخاب گردد . تولید کنندگان مادربرد ،حافظه های DDR را بر اساس  سرعت Clock و یا پهنای باند تقسیم می نمایند . سرعت این نوع از حافظه ها ( DDR ) به ترتیب  از کندترین  به سریعترین نوع ،  بصورت زیر می باشد : DDR200 ( aka PC1600)  , DDR266 ( PC2100) , DDR333(PC2700) , DDR400(PC3200) بردهایی که از RDRAM استفاده می نمایند  دارای Chip set   اینتل 850 یا 850E می باشند. این نوع  از حافظه ها ( RDRAM ) می بایست بمنظور افزایش کارآئی ، بصورت زوج بر روی مادربرد استفاده شده و اسلات های  خالی توسط  CRIMM تکمیل ( پر) گردند.حافظه ها ی RDRAM، قادر به تامین پهنای باند بالای مورد نیاز برنامه هائی با حجم عملیات سنگین  در ارتباط با حافظه، می باشند.( برنامه های ویرایش فیلم های ویدیوئی و یا بازیهای سه بعدی گرافیکی) . قیمت حافظه های RDRAM نسبت به حافظه های DDR دو برابر است .حافظه های RDRAM در حال حاضر با دو سرعت متفاوت ارائه می گردند :  PC800 و PC1066 .  در صورت انتخاب  پردازنده ای از نوع  P4  که بر روی BUS با سرعت 533 مگاهرتز اجراء می گردد، سرعت بیشتر پردازنده معیار اصلی انتخاب قرار گیرد . در زمان انتخاب حافظه ، می بایست تعداد سوکت های DIMM و RIMM موجود بر روی مادربرد بهمراه حداکثر حافظه قابل نصب بر روی آن دقیقا" بررسی گردد. صدا و گرافیک :اکثر مادربردهای موجود دارای کارت صدا بوده و بندرت می توان مادربردی را یافت که فاقد این قابلیت باشد. آخرین مدل مادر بردها دارای چیپ  ست دیجیتالی صدای 6 کاناله بوده  که برای   بازی ها و فایل های  MP3 مناسب تر می باشد. در صورتیکه قصد نصب یک کارت صدا بر روی مادر برد بمنظور افزایش کیفیت صدا وجود داشته باشد ، می توان با استفاده از Jumper و یا BIOS سیستم ، کارت صدای موجود بر روی مادربرد ( OnBoard ) را غیر فعال و از کارت صدای مورد نظر خود استفاده نمود .در صورتیکه بخواهیم از بازی های کامپیوتری استفاده نمائیم که دارای گرافیک سه بعدی می باشند ، می بایست کارت گرافیک موجود بر روی مادربرد را غیرفعال و یک کارت گرافیک متناسب با نوع نیاز را بر روی مادر برد نصب نمود.در این رابطه لازم است به این نکته دقت شود که مادربرد انتخابی  دارای اسلات  AGP باشد .امروزه  اکثر کارت های گرافیکی موجود از اسلات AGP بمنظور ارتباط با کامپیوتر استفاده می نمایند. نحوه ارتباط با دستگاههای ذخیره سازی : اکثر مادربردها، با استفاده از یک کنترلر IDE از درایوهای ATA/100 یا ATA/133 پشتیبانی می نمایند. بر اساس مطالعات انجام شده، تفاوت بین  دو استاندارد فوق ، بسیار ناچیز بوده و این امر نمی تواند تاثیر چندانی در رابطه با انتخاب یک مادربرد را داشته باشد.انتخاب مادربردهایی که توانایی پشتیبانی از RAID را دارند بسیار حائز اهمیت است . با استفاده از کنترلر فوق ، می توان  بر روی یک کامپیوتر از دو هارددیسک بطور همزمان استفاده نمود. بدین ترتیب ، اطلاعات بر روی دو هارددیسک ذخیره و در صورت خرابی یک هارد دیسک ،می توان از هارددیسک دیگر استفاده نمود. (تهیه یک کنترلر RAID بتنهائی مقرون بصرفه نبوده و لازم است درزمان انتخاب ، مادربردی برگزیده شود که از RAID حمایت می نماید). ارتباطات ( اتصالات ) : اکثر مادربردها  دارای پورت هایی نظیر :  اترنت،‌USB2.0 و FireWire می باشند .برخی از مادربردهای جدید ، دارای امکاناتی بمنظور خواندن  Flash Memory می باشند. اخیرا"‌ مادر بردهایی به نام Legacy  free مطرح شده اند که  نیازی به پورت های جداگانه نداشته و تمامی پورت ها بطور مختصر در یک پورت تعبیه شده اند. تشریح مشخصات در اکثر موارد تهیه یک مادربردجدیدهمراه با خرید پردازنده و حافظه اصلی نیز می باشد.  بدین دلیل لازم است بررسی لازم در خصوص تاثیر این قطعات بر کارآئی مادربرد نیز مورد بررسی و توجه قرار گیرد .فراموش نکنیم که همواره پردازنده های جدید و با سرعت بالا دارای قیمت بمراتب بالاتری نسبت به نمونه های قبل از خود بوده و در صورتیکه ضرورتی به استفاده از پردازنده های جدید ، سریع و در عین حال گران وجود ندارد ، می توان با توجه به نوع نیاز خود از پردازنده های دیگر( با سرعت کمتر نسبت به آخرین مدل های موجود )  که با مادربرد انتخابی نیز مطابقت می نمایند، استفاده نمود. یکی از اجزاء مهم هر مادربرد ، Chip set می باشد که اطلاعات متنوعی را در ارتباط با توانائی مادربرد مشخص می نماید . نوع پردازنده و  حافظه ای که مادربرد می تواند حمایت نماید ، برخاسته  از نوع Chip set یک مادربرد است . در برخی حالات نوع Chip set موجود بر روی یک مادربرد ، بیانگر نوع پورت های صدا، ویدئو و کارت شبکه نیز می باشد ( عناصر فوق بصورت onboard بر روی مادربرد تعبیه می شوند ) . در زمان انتخاب یک مادربرد لازم است به این نکته دقت شود که تفاوت بسیار بالائی  بین مادربردها از لحاظ قیمت وجود نداشته و می توان با در نظر گرفتن تمامی جوانب مادربردی را انتخاب نمود که دارای امکانات جانبی نظیر کارت شبکه و کنترلر RAID باشد. ( تفاوت قیمت بین این نوع از مادربردها با مادربردهائی که فاقد امکانات فوق ، می باشند زیاد نمی باشد) . پارامترهای زیر را می توان در زمان انتخاب یک مادربرد در نظر گرفت : حمایت از پردازنده : حداقل : قادر به حمایت از پردازنده های رایج نمی باشد  . پیشنهادی : قادر به حمایت از پردازنده های AMD و یا اینتل باشد  . حداکثر :  قادر به حمایت از پردازنده های AMD و یا اینتل باشد. توانائی مادربرد انتخابی در رابطه با حمایت از پردازنده های موجود ، یکی از تصمیمات مهم در زمینه  انتخاب یک مادربرد است ( حمایت ازپردازنده های خانواده AMD و یا اینتل )  . نوع حافظه : حداقل : DDR 200/266   پیشنهادی : DDR266/333  یا PC800/1066 Rambus    حداکثر  : DDR333/400 یاPC1066Rambus نوع و سرعت حافظه ای که بهمراه  یک مادربرد نصب می گردد ، تاثیر مستقیمی بر کارآئی و در عین حال قیمت یک کامپیوتر دارد. حافظه های Rambus ، قابل استفاده بر روی تعداد اندکی از مادربردها بوده و قیمت آنان بمراتب بیشتر از حافظه های SDRAM می باشد . اتصالات جانبی : حداقل :  USB 1.1  پیشنهادی :   USB 2.0 در صورت امکان FireWire  حداکثر :  USB 2.0 و FireWire  در صورتیکه تصمیم به تهیه تجهیزات جانبی نظیر چاپگر، دوربین های دیجیتال و درایوهای خارجی CD-RW وجود داشته باشد ( درآینده ) ، پیشنهاد می گردد مادربردی تهیه گردد که دارای پورت های USB2.0 و Firewire باشد . عناصر مجتمع و پیوسته : حداقل :  کارت صدا  پیشنهادی : کارت صدای دیجیتالی، کارت شبکه و در صورت امکان پشتیبانی ازویدئو  حداکثر :  کارت صدای دیجیتالی و کارت شبکه اکثر مادربردها دارای امکانات از قبل تعبیه شده ای در رابطه با کارت صدا می باشند ( Onboard ) . در مادربردهای پیشرفته تر امکانات لازم در خصوص کارت های صدای 6 کاناله دیجیتال و کارت شبکه نیز پیش بینی شده است .برخی از مادربردها دارای تراشه های لازم بمنظور حمایت از گرافیک بوده که که باعث کاهش هزینه ها خصوصا" در رابطه با کاربرانی می گردد که نوع استفاده آنان از کامپیوتر ، ضرورت  وجود  کارت های گرافیک قدرتمند را کم رنگ می نماید . نحوه ارتباط با دستگاههای ذخیره سازی : حداقل : ATA /100  پیشنهادی :  ATA/133 در صورت امکان RAID  حداکثر :  ATA/133. RAID در صورت امکان Serial ATA سرعت اینترفیس هارد دیسک و سایر دستگاههای IDE استفاده شده را مشخص می نماید.استاندارد جدید Serial ATA در مادربردهای جدید استفاده می شود(افزایش سرعت اینترفیس ).برخی از مادربردها امکان استفاده از RAID را فراهم می نمایند. در چنین مواردی می توان از  دو هارددیسک در یک سیستم استفاده بعمل آورد. بدین ترتیب کارآئی سیستم افزایش و در مواردیکه  یکی از هارددیسک ها با مشکل مواجه شود ، امکان استفاده از هارد دیسک دوم وجود خواهد داشت . نکاتی دررابطه با تهیه مادربرد  بررسی Chip sets . تولید کنندگان متعددی اقدام به تولید Chip set می نمایند .شرکت هائی مانند Intel، Via،‌SIS، و NVida اکثر چیپ های موجود در بازار را تولید نموده و می توان تمامی آنان را به دو گروه عمده تقسیم نمود: چیپ هائی که از  پردازنده های اینتل حمایت می نمایند و چیپ هائی که از پردازنده های AMD پشتیبانی می نمایند.Chip sets  ،  مشخص کننده نوع حافظه ،‌ سرعت پردازنده و نوع تجهیزات جانبی نظیر صدا و ویدئو می باشد که مادربرد قادر به حمایت از آنان می باشد. عدم تهیه سریعترین پردازنده :تهیه سریعترین پردازنده موجود، مستلزم پرداخت هزینه بالائی خواهد بود . سرعت آخرین پردازنده با یک و یا دو مدل پائین تر، تفاوت محسوسی نخواهد داشت . تهیه سریعترین حافظه ای که ماربرد قادر به حمایت از آن می باشد . تفاوت مشهودی در ارتباط با کارآئی سیستم و در مواردیکه از حافظه های با سرعت پائین تر استفاده می شود ، وجود نخواهد داشت ولی در صورتیکه تصمیم به افزایش  حافظه در آینده گرفته شود ، پیدا نمودن حافظه ای با همان ظرفیت بسیار راحت تر خواهد بود( با توجه به این واقعیت که ممکن است در زمان افزایش حافظه ، پیدا نمودن حافظه های قدیمی مشکلات خاص خود را دارا باشد ). توجه به بروز برخی از مشکلات مرتبط با کارت های گرافیک همراه مادربرد . چیپ ست هائی که امکانات گرافیک را بهمراه مادربرد ارائه می نمایند ( Onboard )  ، بخشی از حافظه سیستم را جهت ذخیره  اطلاعات گرافیکی ، استفاده نموده که همین موضوع می تواند کاهش کارآئی سیستم را بدنبال داشته باشد. پیشنهاد می گردد در صورت تهیه مادربردی با قابلیت فوق ، چیپ گرافیکی آنرا غیر فعال  و از یک کارت گرافیکی ارزان قیمت استفاده گردد. درصورتیکه در آینده قصد استفاده از گرافیک بالا وجود داشته باشد ، می توان مادربردی را انتخاب که دارای ایننترفیس  AGP باشد. تهیه مادربردی با مشخصات بیش از نیاز فعلی . در زمان انتخاب یک مادربرد سعی گردد ، مادربردی انتخاب گردد که امکان حمایت از  RAID ،‌ کارت شبکه ،پورت USB2 و FireWire  را دارا باشد. استفاده از چنین مادربردهائی از لحاظ اقتصادی نیز مقرون بصرفه بوده و در صورت نیاز به استفاده از قابلیت های فوق ، می توان از پتانسیل های مادربرداستفاده نمود( بدون هزینه مجدد) .

بالا بردن سرعت ویندوز

---

چند روش برای بالا بردن سرعت ویندوز

بالا بردن سرعت بوت ( روش اول )  این ترفند کارش این است که یک دسته فایل را از پوشه temp پاک می کند و history هر زمان که شما کامپیوترتان را خاموش می کنید. با این کار کامپیوتر شما وقت بیهوده ای را برای چک کردن این پوشه ها تلف نمی کند. با این کار سرعت بالا آمدن ویندوز افزایش می آید.  برای انجام این کار مراحل زیر را طی کنید :  1-  Notepad را باز کنید و سه جمله زیر را در آن بنویسید :  RD /S /q "C:Documents and Settings"UserName without quotes"Local SettingsHistory"   "RD /S /q "C:Documents and SettingsDefault UserLocal SettingsHistory  "RD /S /q "D:Temp" <--"Deletes temp folder, type in the location of your temp folder  2- حالا این فایل را با هر نامی که می خواهید ذخیره کنید ، البته با پسوند " .bat " برای مثال " fastboot.bat " یا " deltemp.bat "  3- از منوی Start گزینه Run را انتخاب کنید .  4- در Run بنویسید : " gpedit.msc " و روی ok کلیک کنید .  5- از پنجره باز شده در سمت چپ روی گزینه " Computer Configuration " کلیک کنید و سپس " Windows Settings " را انتخاب کنید .  6- بر روی گزینه " Scripts " دو بار کلیک کنید سپس " Shutdown  " را انتخاب کنید تا پنجره ای جدید باز شود.  7- روی " Add " کلیک کنید و در پنجره باز شده آدرس فایلی که درست کرده اید را بدهید و سپس روی " ok " کلیک کنید.    بالا بردن سرعت بوت ( روش دوم )  وقتی کامپیوترتان را روشن می کنید معمولا قبل از اینکه سیستم بخواهد بالا بیاید درایور های فلاپی و سی دی رام و ... را چک می کند ! به نظر من این یه کار بیهوده است که هر بار سیستم این موارد را چک کند . حالا برای از بین بردن این قسمت باید تغییراتی را در بایوس سیستمتان انجام دهید . مراحل زیر را به دقت انجام دهید:  1- معمولا برای ورود به bios باید کلید F2 یا  Delete را فشار داد ، زمانی که کامپیوتر در حال بالا آمدن است.  2- به منوی " Boot " بروید .  3- " Boot Sequence " را انتخاب کنید .  4- سپس هر دو گزینه ای که از روی هارد بوت می شوند را به گزینه " First Device " تغییر دهید .  5- دکمه " Escape " را فشار دهید و از بایوس خارج شوید . فراموش نکنید که این تغییرات را قبل از خارج شدن ذخیره کنید .  توجه : وقتی که شما این تغییرات را انجام می دهید ، نمی توانید سیستمتان را از طریق فلاپی یا سی دی رام بوت کنید . اگر روزی لازم شد که این کار را انجام دهید ، کافیست برگردید به عقب ، یعنی به بایوس خود بروید ، مرحله بالا را تکرار کنید و گزینه "First Device " را برای فلاپی و سی دی رام بردارید .    بالا بردن سرعت بوت ( روش سوم )  زمانی که کامپیوتر شما در حال بالا آمدن هست معمولا  شبکه را چک می کند تا ببیند آدرس IP آزاد هست یا نه . با استفاده از پیکربندی یک ip آدرس دستی برای سیستم تعریف می کنیم . این کار سرعت بوت شما را افزایش می دهد . پس طبق مراحل زیر عمل کنید :  1- روی منوی Start کلیک کنید و " Connect To/Show All Connections " را انتخاب کنید .  2- روی Connection شبکه خود راست کلیک کنید و " Properties " را انتخاب کنید .  3- در تب " General " ، در لیست سرویس ها " TCP/IP " را انتخاب کنید و روی دکمه " Properties " کلیک کنید .  4- در پنجره باز شده  روی " Use the following address " کلیک کنید و آدرس ip کامپیوترتان را بنویسید . اگر شما از یک روتر استفاده می کنید معمولا آدرس ip شما 192.168.0.xx یا 192.168.1.xx است . اگر آدرس IP خود را بخاطر نمی آورید و یا در آن شک دارید به منوی Start بروید و Run را انتخاب کنید و در آن cmd را تایپ کنید و روی ok کلیک کنید . در پنجره باز شده " ipconfig/all " را تایپ کنید . با اینکار ip شما نمایش داده می شود و شما می توانید آدرس مورد نظر را در بخش مورد نظر بنویسید .  5- همچنین در پنجره " TCP/IP properties " شما باید آدرس های " Subnet mask " ، " Default gateway " و " DNS Server " را هم پر کنید . اگر عدد های این گزینه ها را هم نمی دانید می توانید با استفاده از دستور " ipconfig/all " در مرحله 4 این اعداد را پیدا کنید .    آزاد کردن حافظه  ClearMem یک ابزار عالی برای بالا بردن سرعت ویندوز xp هست ( مخصوصا برای زمانی که سیستم شما چند برنامه بصورت باز دارد ).  زمانی که شما چندین برنامه را باز می کنید سیستم حافظه زیادی مصرف می کند و وقتی حافظه کم بیاد سرعت سیستم بشدت کاهش پیدا می کند و ممکن است مشکلی برای سیستم بوجود بیاد و سیستم هنگ کند . این برنامه به شما کمک می کند که حافظه اضافی را که پر هست خالی کنید تا برنامه ها بهتر اجرا شوند . اگر می خواهید بدانید حداکثر حافظه موقتی که سیستم شما می تواند استفاده کند چقدر است باید مراحل زیر را انجام دهید :  1- به " control panel " بروید سپس روی " System " کلیک کنید و به زبانه " Advanced " بروید . در قسمت " Performance " روی دکمه " Settings " کلیک کنید ، از پنجره جدید باز شده به قسمت " Advanced " بروید .  2- در قسمت " Virtual Memory " شما می توانید مقدار حافظه ای را که سیستم می تواند از آن استفاده کند را ببینید .  3- اگر فکر می کنید این مقدار برای سیستم شما کم است می توانید روی دکمه " Change " کلیک کنید و مقدار مورد نظرتان را با توجه به بیشترین حالت جایگزین کنید ، سپس روی دکمه Set کلیک کنید و یک بار سیستمتان را Restart کنید .  نکته: شما می توانید با استفاده از برنامه ClearMem سرعت سیستم خود را افزایش دهید و بهتر از سیستم خود استفاده کنید . این برنامه را می توانید از اینجا دانلود کنید.    متقاعد کردن XP برای استفاده کردن از شیوه دستیابى مستقیم به حافظه (DMA Mode )  XP قادر به استفاده از شیوه دستیابی مستقیم به حافظه برای هارد و سی دی رام است و بطور پیش فرض روی دستگاه های ATA و ATAPI (IDE) کار می کند .  بعضی اوقات کامپیوتر این سیستم را با سیستم PIO عوض می کند که در این حالت انتقال داده ها کندتر انجام می گیرد  ( یکی از دلایل انجام این کار به خاطر ویروس است ) . اگر شما می خواهید سیستم شما از سیستم DMA استفاده کند باید مراحل زیر را انجام دهید :  1- به " control panel " بروید سپس روی " System " کلیک کنید و به زبانه " Hardware " بروید و روی دکمه " Device Manager " کلیک کنید .  2- در پنجره باز شده روی گزینه " IDE ATA/ATAPI Controllers " دو بار کلیک کنید .  3- روی گزینه " Primary Channel " کلیک راست کنید و " Properties " را انتخاب کنید و به زبانه " Advanced Settings " بروید .  4- در جعبه بالای گزینه " Current Transfer Mode " گزینه " DMA if Available " را در صورتی که " PIO Only " انتخاب شده است ، انتخاب کنید .  نکته : اگر دیدید که سرعت انتقال داده هایتان کم شده است به این قسمت بروید و این گزینه را تست کنید .    حذف کردن پیغام مزاحم " تایید دور ریختن "  اگر چه این ترفند سرعت سیستم شما را افزایش نمی دهد ولی می تواند در سرعت عمل شما موثر باشد . شاید شما هم از پیغام " آیا شما مطمئن هستید ؟ " متنفر باشید ، مخصوصا وقتی که یه لپ تاپ touchpad داشته باشید !  برای حذف این پیغام مراحل زیر را انجام دهید :  1- بر روی " Recycle Bin " راست کلیک کنید و روی " Properties " کلیک کنید .  2- در پنجره باز شده تیک گزینه " Display Delete Confirmation Dialog " را بردارید و روی ok  کلیک کنید .  اگر شما تصادفا فایلی را پاک کردید نگران نباشید، فایل شما از بین نرفته است ، کافیست به " Recycle Bin " بروید و فایل مورد نظر را به حالت اول برگردانید (Restore  کنید ) .    از کار انداختن قابلیت Prefetch برای سیستم هایی با حافظه کم  این قابلیت برای بالا بردن اجرای برنامه ها طراحی شده و اساس کار آن اجرای قبلی برنامه در حافظه است ( حتما متوجه شده اید که وقتی یک برنامه را باز می کنید زمان بیشتری می برد تا وقتی که برای بار دوم برنامه را باز می کنید ).  این ایده و نظر خوبی برای آن دسته از کسانی که از حافظه کمی برخوردارند نیست و ممکن است باعث هنگ کردن برنامه ها بشود . برای از کار انداختن این قابلیت مراحل زیر را طی کنید :  1- روی منوی Start کلیک کنید و گزینه Run را انتخاب کنید .  2- در قسمت مخصوص " Regedit " را بنویسید و روی ok کلیک کنید .  3- در پنجره باز شده به آدرس زیر بروید :  HKEY_LOCAL_MACHINESYSTEMCurrentControlSetControlSession ManagerMemory ManagementPrefetchParameters  4- بر روی گزینه " EnablePrefetcher " راست کلیک کنید و مقدار آنرا برابر  " 0 " قرار دهید .  5- سیستم را مجددا راه اندازی کنید .    با کمک این چند روش شما میتوانید سرعت ویندوز XP خود را به طور محسوسی بالا ببرید.